Forum Niesamowite

luciad · Wysłany: Sob 18:43, 13 Mar 2010 Temat postu: Słowianie

Ciekawostki z książki "Reinkarnacja. Z dziejów wierzeń przedchrześcijańskiej Europy" J. T. Bąbla.

Zanim Słowianie przybyli ze Wschodu do Europy w VI i VII wieku, na terenach dzisiejszej Polski żył lud indoeuropejski Wenetów (Wenedów) oraz Germanowie, Celtowie i sporadycznie koczowniczy Scytowie i Hunowie. Przeszła na Słowian nazwa Wendowie lub Windowie, a niekórzy nazywali ich też Antami i Sklawinami. Słowianie zawładnęli bizantyjską Ilirią, przeszli przez Tesalię, zagarnęli cały Peloponez, a nawet dotarli na Kretę.

Dziejopisowie chrześcijańscy tak ich opisywali:
"nie pozwalają się w żaden sposób ujarzmić ani opanować"
"bardzo liczni i wytrwali, znoszą łatwo upał, zimno i słotę, niedostatek odzienia i środków do życia"
"mieszkają w nędznych chatach, rzadko rozrzuconych w terenie"
"walczą obnażeni do pasa"
"posługują się jednym językiem, niesłychanie barbarzyńskim"
"są rośli, niezwykle silni, rudawi"
"życie wiodą twarde i na najniższej stopie, jak Massageci, i brudem są okryci stale, jak i oni"
"zwołują się między sobą wyciem wilków"
"gdy zajdzie między nimi różnica zdań, wówczas albo nie mogą dojść do zgody, albo nawet jeśli się pogodzą, to postanowienie ich zaraz inni przekroczą, jako że każdy myśli co innego i żaden nie chce ustąpić drugiemu"

Kupcy arabscy i żydowscy wygłaszali o Słowianach podobne opinie:
"na ogół są skorzy do zaczepki i gwałtowni i gdyby nie ich niezgoda, wywołana mnogością rozwidleń ich gałęzi i podziałów na szczepy, żaden lud nie zdołałby im sprostać w sile"
"sami wiarołomni i zmienni, od innych jednak stałości wymagają i bezwzględnej wierności. Układ pokojowy umacniają przez podanie prawicy i równoczesne wręczenie obciętego czuba włosów z wiązką trawy. Łatwo jednak dają się przekupić pieniędzmi, by go naruszyć"

Były też pozytywne opinie:
"niebywale gościnni, życzliwi i opiekuńczy dla przybyszów, i uważają to za swój święty obowiązek"
Podziwiano ich za gościnność, szacunek i opiekę, jaką otaczają rodziców.
"nie spotyka się u nich nigdy ani ubogich, ani żebraków; skoro bowiem ktoś z nich staje się niedołężny wskutek choroby lub starości, porucza się go spadkobiercy, który winien go otaczać najtroskliwszą opieką"
"taka jest zaś między nimi wiara i społeczna świadomość, że całkiem nie znajdziesz między nimi złodziei i oszustów
"nie obawiają się żadnego oszustwa, bo go sami nie doznają"
"o jakiejkolwiek porze chcą się posilić, obojętnie, goście czy domownicy, znajdują wszystko przygotowane na stole

O religii Słowian:
Początkowo jednorodna, w trakcie wędrówek przechodziła przemianę. Wyraźna tendencja henoteistyczna u Słowian południowych i połabskich, u których pomniejsi bogowie są emanacjami boga najwyższego.

Opinia Prokopiusza z Cezarei:
"Uważają [...], że jeden tylko bóg, twórca błyskawicy, jest panem całego świata i składają mu w ofierze woły i inne zwierzęta ofiarne. O przeznaczeniu nic nie wiedzą, ani nie przyznają mu żadnej roli w życiu ludzkim, lecz kiedy śmierć zajrzy im w oczy, czy to w chorobie, czy na wojnie, ślubują wówczas, że jeśli jej unikną, złożą bogu natychmiast ofiarę w zamian za ocalone życie, a uniknąwszy, składają ją, jak przyobiecali, i są przekonani, że kupili sobie ocalenie za tę właśnie ofiarę. Oddają ponadto także cześć rzekom, nimfom i innym jakimś duchom. I składają wszystkim ofiary, a w czasie tych ofiar czynią wróżby [...]"

Późniejsze źródła łacińskie:
"Wielu bogów rzeźbią z dwoma lub trzema, czy nawet więcej głowami [...] nie przeczą, że wierzą w jedynego boga na niebie, rozkazującego pozostałym; ów najpotężniejszy troszczy się tylko o sprawy niebiańskie, inni zaś - pełniący w posłuszeństwie przydzielone im zadania - pochodzą z jego krwi i w tym każdy z nich jest znamienitszy, im bliższy jest owemu bogu bogów."

Bogowie Słowian:
Ogólnosłowiańscy: Swaróg, Mokosz, Perun (bóg nieba, burzy i piorunów.
Byli też bogowie lokalni.

Istniał rozbudowany kult i warstwa kapłańska
Przy wielkich sanktuariach istniały kolegia kapłańskie, w których kształcono następców, przekazywano tajną wiedzę i rozwijano doktryny słowiańskiego systemu magiczno-religijnego. Kapłanów nazywano wieszczymi, źrecami, wołchwami albo kudesnikami.
Składano ofiary ze zwierząt, a w sytuacjach absolutnego zagrożenia życia i egzystencji - z ludzi.

Był zwyczaj zabijania żony zmarłego męża i wspólnego ich palenia.

Dusze u ludów słowiańskich często wyobrażano sobie jako ptaki. Dlatego po śmierci ludzi ulatywały one do Wyraju - ojczystej krainy wszystkich ptaków. Tam przebywały jakiś czas pod władzą bóstwa rządzącego tą krainą, a następnie powracały na ziemię, by wstąpić w łona kobiet. Dusze były przenoszone przez powracające z Wyraju ptaki.

luciad · Wysłany: Sob 18:44, 13 Mar 2010 Temat postu:

Przeczytałam tę książkę o rasie Słowian. Autor udowodnił w niej, że Słowianie mają w sobie najczystsze cechy aryjskie. Historia Ariów ma się z grubsza tak:
W okresie neolitu i eneolitu (od IV do II tysiąclecia p.n.e.) w Azji centralnej żyły ludy o białej skórze i tworzyły kulturę materialną, którą współcześnie nazwano kelteminarską. Później ta kultura przeszła w andronowską. Była to najstarsza kultura aryjska (marsjańska? - luciad.)
Opanowując stopniowo nowe obszary, ludy aryjskie tworzyły nowe kultury, jak: jamową, katakumbową, zrębową (w Europie Wschodniej), ceramiki sznurowej (Europa śr. i płn.), afanasiewską, karasucką i tagarską (płd. Syberia i Ałtaj), induirańską, hetycką (Azja Mniejsza) -> w tym czasie na pierwotnym terytorium Ariów dominowała kultura andronowska. Ludy aryjskie mówiły jednym językiem z rodziny indoeuropejskich. Podbijając nowe terytoria mieszały się z miejscowymi ludami, przejmując często ich języki (po części, przez co powstawały pidżiny i kreole, które później wyewoluowały we współczesne języki indoeuropejskie.) Ariowie andragonowi najdłużej pozostawali na pierwotnym terytorium, stykając się od południa z ludami indoirańskimi i będąc pod ich wpływem, przez co ich język (późniejszy język prasłowiański) był zadziwiająco podobny do sanskrytu...
Ariowie-Słowianie opuścili Azję Centralną (z powodu suszy) na przełomie III i II w. p.n.e. Przekroczyli Ural i zajęli kraj między tymi górami a środkową Wołgą. Ta grupa wypierała ludy miejscowe, słabo się z nimi asymilowała, albo prawie wcale.
Ariowie byli rośli, mieli jasne włosy i jasne oczy, byli pośredniogłowi, twarz mieli krótką, szeroką lub średnio szeroką, oraz niskie lub średnie oczodoły.
Porównanie niektórych słów słowiańskich i indoirańskich:
Bóg - Baga
święty - spenta
brzoza - buria
matka - mata
syn - sunus
brat - bratar
świekra - swasru
owca - awi
kur - kurn
ziarno - zarai
socha - sacha
mięso - mamsa
ser - sara
miód - madu
wieś - wesa
drzwi - dwara
ogień - agni
miesiąc - mas
zima - zim
wiosna - wasanta
wiedza - weda
dwa - dwa
cztery - czatwar
pięć - pańcza
dziesięć - daszcza

Po kolejnych kilkuset latach Słowianie przyszli nad Dniepr. Do środkowej Europy trafili w V w. n.e.
Obecnie rasa Słowian nie jest jednolita, a najwięcej aryjskich (prasłowiańskich) cech mają Słowianie z północnej i środkowej Polski, Białorusi, Ukrainy, Rosji, Litwy, Łotwy, Estonii i Finlandii. Autor publikacji nazywa tę odnogę rasą międzymorską. Pozostałe rasy aryjskie wg autora to: nordyczna, poleska, armenoidalna, alpejska, śródziemnomorska, lapanoidalna, orientalna. Wszystkie one są mieszankami Arian i ludów podbitych/zasymilowanych.
Najbardziej aryjscy są Polacy - 55,5% Polaków ma jasne włosy (od jasno blond do ciemno blond), a 72,4% - jasne oczy (od niebieskawych do zielonkawych). (dane z 1955 r.)
Rasa nordyczna również jest jasnowłosa i jasnooka, ale budowa czaszki/twarzy jest tu inna - długogłowa, twarz wąska (w Polsce takie cechy ma 1,3% ludzi). Większość Polaków jest pośredniogłowa i krótkogłowa.

EDIT: Omawiana publikacja to: "Pochodzenie i rasa Słowian" Lubomira Czupkiewicza, rok wyd. 1995.

dryf · Wysłany: Sob 22:41, 13 Mar 2010 Temat postu:

Przede wszystkim nie bardzo wiadomo, skąd Polacy wzięli się na polskiej ziemi.
Według Wincentego zwanego Kadłubkiem, w prostej linii pochodzimy od starożytnych Rzymian. Mieliśmy pouczać Aleksandra Wielkiego, że "Polaków ocenia się według dzielności ducha, hartu ciała, a nie według bogactw!".

Według kolejnych bajkopisarzy, wzięliśmy się od Sarmatów, gdzieś znad dolnej Wołgi. Przegoniliśmy Scytów, podbiliśmy polską ziemię, a ludność miejscową zamieniliśmy w chłopów, stając się szlachtą wyróżniającą się, co oczywiste, lepszą, bo szlachecką krwią. W tej legendzie jest źdźbło prawdy, bo jak stwierdzają ostatnie badania naukowe, praojczyzna Słowian mieściła się na wschodzie, w dorzeczu Dniepru, skąd między V a VII wiekiem nasi pradziadowie przywędrowali nad Wisłę i Wartę.
Problem w tym, że jak pisał prof. Jerzy Łojek, cała ich bogata cywilizacja oparta była na drewnie. Kiedy sprytni Grecy, Włosi czy Egipcjanie ryli historię w twardym kamieniu, który miał przetrwać tysiąclecia, my, Polacy, rzeźbiliśmy nasze pradzieje w drewnie, które okazało się wielce nietrwałe. Wiemy więc o sobie niewiele.

.

luciad · Wysłany: Nie 11:16, 14 Mar 2010 Temat postu:

Wg Czupkiewicza Polacy to jeden ze szczepów Słowian, przybyli bezpośrednio znad Wołgi, już tam nazywali się Polanami.
Poza tym nie zapominaj, że współcześni Polacy mają zlepki najróżniejszych genów: Słowian, Żydów, Cyganów, Skandynawów, Germanów, Mongołów, Hunów, Litwinów, Rusów, Węgrów i Rumunów.

luciad

Występowanie haplogrupy słowiańskiej, którą ja bym utożsamiała z aryjską [link widoczny dla zalogowanych]

samosia

Spotkałam się z tym genem słowińskim. Co ciekawe rejony Polski są mocno obsadzone. Na pewno mamy stary rodowód. Smile

Ale czy to rodowód Aryjski? Zobaczymy..może coś nowego dojdzie?

antropolo

Dla Słowian w Polsce i okolicznych krajach charakterystyczny jest typ subnordyczny: antropologia-fizyczna.pl/typologia-antropologiczna/typologia-rasowa-michalskiego/typ-subnordyczny--a

Miarka88

Od dawna interesuję się historią słowian. Zastanawialiście się dlaczego nasze języki są tak do siebie podobne a jednocześnie tak różne. To ciekawe jak to ewoluowało w różne strony.