Forum Niesamowite

luciad

JAKI TAM WĄŻ!
PRZYSTOJNY MĄŻ!

Gość

i o mężu chciałem
ale nie jeden
nazwałby mnie wałem

Laughing

cykada

dobry gość
gdy nie złość

kiara

Gdy pobudze me dwa weze
Kiedy wiedza je napreze
Gdy przemienie je w PRASTARY
Wowczas nikt juz nie da wiary
Ze to wlasnie Kundalini
Oswiecenia jest wladczyni
Ona tworzy sciezke zycia
Ktora wiedza nas zachwyca
Radosc daje , uniesienie
Z zycia zdejmie wszystkie cienie
A miloscia tak wynosi
Ze czlek wciaz o jeszcze prosi.
Kiara Rolling Eyes

dryf

kolekcji jesiennej strojów
album pejzaży zamglonych
łzą liści kapiące drzewa
wstrząsane poranków chłodem
i wierzba skulona
tuli się
do sadzawki
staruszki pomarszczonej.
zaplątane słońce
w konarach akacji
zawisło nad łąką
puszystą
jeszcze zieloną
plamkami rdzy
rozpalonych liści
co dzień
wystrojoną.

Przecież
było tak przed rokiem
i jeszcze
i wcześniej jeszcze
a wciąż
cieszy widokiem.

dryf

.

cykada

nici babiego lata
przędą opowieści
przy kominku grzeją ręce
starzy młodzi dzieci
słońce śmieszne
ziemię grzeje
gdy ręce z dumy zaciera
wiatr zajęczy czasem
i ostrzej powieje
ostatnie ziarna wyskubuje
z pola śmigła sarna
.....................................

przy kominku baśnie plotą
i grzeją ręce
starzy młodzi dzieci

cykada

opowiadała mgła poranna
baśnie trawom drzewom ptakom
o przyjaźni z zorzą
o dziadku groźnym z podróżnym kijem
i tabaką
o kumkaniu żab przed świtem
o czasach których pamięć ledwo co żyje
opowiadała opowiadała
cichuteńko słońce wzeszło
a zadumana mgła
nie zauważyła nawet
kiedy się
r o z w i a ł a

cykada

idzie jesień deszczem myje drogi
chmura z wiatrem mgły przegania
skulił biedny się ubogi
coraz trudniej do przetrwania

bo za chwilę w paszczę zimy wpadnie on
modli się skulony człowiek
czasy trudne może to ostatni jego dzwon

.

dryf

świerszczy
zachrypnięte skrzypki
jeszcze grają wieczorami
deszcz je przyćmił
coraz słabiej słychać
rozstrojone
łkanie

posklejane dni podmuchem
welonami
zasłon ciemnych
noc
pochłania urywki dnia
już październik

listek zwiędły
umęczony
na gałązce blednie
jeszcze trochę
resztki sił wytężyć
dołączyć do braci
tułaczy
do snu się ułożyć

latarenką
ukołysze go
księżyc

dryf

.

cykada

zadumałam się ja wierszem
zadumałam się tym świerszczem

co w kominie przestał grać

szczęście ludziom wtedy głosił
gdy wiatr ludzki los tarmosił

śpiewał pieśni do snu dzieciom
i staruszkom na przypiecku

śpiewał w domach konającym
teraz tylko w trawie cicho dźwięczy

..................................................

świat się zgubił dobry stary
płacze w trawie świerszczyk mały

tuli skrzydła malusieńkie

Ps. Bardzo nieudolnie, ale z serca DRyfowi za piękno jakie dane było mi przed chwilą doświadczyć.

dryf

Tych nieudolności
Ty mi dodaj Panie

Albo tutaj nie zaglądaj
bo się wkurzysz niesłychanie.

dryf

.

cykada

No i znowu ta niewiara
w swoje piękne możliwości
i gdy czyta to cykada
to dopiero ta się złości

toż ja piękne świętowanie
dzięki Tobie mam
i dlatego na tym forum
dzielnie jeszcze trwam

Very Happy

Ps. Twój poprzedni wiersz rzucił mnie na kolana, zresztą nie on jeden. Gratuluję talentu, też bym tak pięknie chciała... Very Happy

cykada

się jest się je się śpi
i czyta to i tamto
tamto jest tym
tym jest tamto
się je się śpi się jest

dlaczego

Wink

cykada

gdzie hoduje się te róże,
którym zaraz trzeba umrzeć

bo z miłości mi je niesiesz
słów nie trzeba -
kiedy w wazon miękko wkładasz

róże życiu odebrane
złotą wstążką i paprocią
tak przybrane

by ich krwi nie widział nikt
i
jak z rozpaczy -
drży jej liść

.

dryf

dzień, coraz szczuplejszy
w jesiennej toni
i wspomnienie o tobie
zaciśnięte w dłoni

dryf

.