Forum Niesamowite

dryf

Brak poręczy mi dokucza
bo się złapać nie ma czego
ciągle także szukam klucza
by otworzyć siódme niebo

Patrzę w jedną, w drugą stronę
spytał bym jakiegoś znawcę
czemu to tak urządzone
całe życie na huśtawce Wink

dryf

.

cykada

nie narzekaj, na huśtawce całkiem miło
weź, przypomnij, jak za dziecka było
pohuśtali, pohuśtali, potem gumowego smoczka dali
byś nie ryczał nadaremno
zwłaszcza, gdy wokół nikogo
i na dodatek ciemno! Rolling Eyes

jeśliś z trudem im zasypiał
to bajeczkę o Marysi sieroteńce
i o groźnych bardzo smokach
zamiast ciepło wziąć na ręce

byś za bardzo ty nie fikał
byś wiedział, kiedy i czego się bać
takie były "słodkie nasze czasy", psia wasza mać!

Evil or Very Mad

cykada

dryf

cykada

mistrzem bajopisarzem jesteś Dryfie Ty
moja wena chyba w żabią się przemieniła
bo choćym chciała i jaką baśń piękną wymyśleć
to nic tak pikantnego jak Ty i tak bym nie wymyśliła

łeb sobie łamię, a odzwierciedleniem tego
gałęzie wzdłuż i w poprzek na Wybrzeżu
i jak myślisz, kto teraz za to odpowiadał będzie
Szanowny i po piórze daleko lepszy Kolego!

dryf

Gdy wskazujesz kogoś palcem
miej i to też na uwadze
że trzy palce pozostałe
ciebie wskazują zarazem

dryf

.

cykada

ot, wymyślił i powiedział
zdań, conajmniej cztery
a nie wie, że do niego
w podobnym tonie i treści
wróci conajmniej czterdzieści

i cztery Razz

cykada

dryf

Człowiekiem był nieśmiałym
rozumu używał niewiele
a jak już coś wymyślił
to zlituj się nasz aniele

dryf

.

cykada

ależ to to nieśmiałe -
jak już prawdę innym rzekło
to zadumać musieli się na amen!

bystry ci on w wypowiedziach
zdania wikła tak udatnie i pięknie
iż nie jeden z zazdrości -
tutaj chyba pęknie!

Rotfl

dryf

Stygnące na mrozie wspomnienie o tobie
coraz mniejsze i wątłe zaciśnięte w dłoni
jak słońce szczupłe, jak słońce ubogie
zabłyśnie i za horyzontem tonie

dryf

.

cykada

namiastki wspomnień, nawet pozornych
niemniej kłują serce i ranią duszę, temu
kto szczerze wierzył w przyjaźń i słowa
których drgnieniem często się wzruszał
cieszył oczy, a nawet przejmował .

cykada

anioł rzekł

byłem twoim cieniem cały czas
noc i dzień -
zapędzony zabiedzony
do pracy do dziecka do żony
przywykłeś do cienia .co
bez ciebie niczego nie poprawia
bez ciebie niczego nie zmienia

gdy barwy życia spłowiały
gdyś za bary za mocno się z nim brał
i ja stałem się coraz bardziej mały
lecz zmęczony i na moment zatrzymany
zobaczyłeś mnie znów -
jak za dawnych dziecięcych lat.

.

dryf

przejmował się bardzo mocno
czekał na łaskawość pani
kontemplował ciszę nocną
wespół z myśli zaciekami

aż łaskawie się pojawi
za co gotów był dać wszystko
pani będąc zaś na jawie
woli inne towarzystwo

anioł szepnął mu posłuszny
nie oglądaj się za siebie
serce zawiń w łachman duszy
niech się biedne nie kolebie

dryf

.

cykada

ach, ten anioł...

dobre rady szepcze
dobre podpowiada rzeczy
gdyby tylko wiedział, co ten drugi
anioł właśnie ma na pieczy

skrzydła bowiem, bardzo ma szerokie
i niebieskiem wszędzie
łypie okiem

pamięć przy tym dobrą też posiada
i wie z kimże tak naprawdę, od serca
i duszy pogada

wierny więc swoim starym kompanom,
co się nie wynoszą i tudzież nie cwanią

wierny krotochwili i lekkości słowa
na które tylko stara i dobra dusza gotowa!

Razz

dryf

Biel białością sypie białą
w skulonego dnia godziny
by nic ciemne nie zostało
nim się rano obudzimy

Co zawieje, to zamiecie
myśli zanurzone w grypie
gdzieś ukryta w cichym lesie
zimnym okiem na nas łypie

Pobielały styczeń trzeszczy
w pół ugięty pod ciężarem
napuszonych wydm złowieszczych
naznoszonych ponad miarę

Grzbiety łąk śnią pod poduszką
zawieruchą pomarszczone
jak w objęciach mrozu uschną
stawy, rzeki, cieki wodne

A my serca rozgrzewamy
spłukujemy mroźne chwile
lampką pozłacanej piany
umocnionej przez promile

dryf

.

cykada

o lutym pieśń smutna

po styczniu luty wnet się zjawił
co go pani Zima w nadobne
przybrała i solidne buty
karnawał przez puchy śnieżne zduszony
jak zawsze się nie rozpanoszył, nie rozhuczał

żal, że nie słychać dzwonienia dzwoneczków sań
że mufki i etole nie osłaniają szacownych pań
i baranie futra czerstwego chłopa

że pod dworcem lub byle jakim płotem
na śmierć
marznie ubogi, pijak i niecnota.

Sad