Forum Niesamowite

luciad

Ja bez problemu zrozumiałam, że wiersz jest Cykady, poświęcony pamięci Gabrieli Kownackiej.

cykada

Gabriela Kownacka odeszła 30 listopada 2010. Poświęciłam więc Jej ten tekst. I w linii ciągłej, bo sobie na to zasłużyła. Zaledwie dwa dni wcześniej wyjechałam z Warszawy. Rozmawiałam za to z Kolbergerem. Ponieważ to podobne okoliczności, szczegółów opisywać nie będę. Ale jeszcze na scenie jest!!!!O laseczce, ale jednak... I oby jak najdłużej!

dryf

mogłem sam pozamiatać rozsypane wspomnienia
przeczesać roztargnione wykrzykniki
spróbować rozprostować gmatwaninę znaków zapytania
przyszłości
mogłem sam poszukać odpowiedzi na kilka pytań
krzyczeć w nadętą przestrzeń mroku
mogłem
sam się obudzę w poplamionej, mizernej ciszy
z martwym pytaniem o los pozorów
i choć ściany będą głuche swoim zwyczajem
poeci zaś milczeć natchnione teksty
odpłynę
w otchłań zrozumienia

dryf

.

Dzewko

nie - do - pary

Siedzę nad przepaścią.
To, co było nieuchronne, nadeszło.
Choć słońce - zwyczajnie - wzeszło.
Tabaka pomaga na krótko.
Duszę się.
Ludzie zabierają mi tlen.
Nie ma Cię.
Zgubiłam dziś swoje różowe okulary.
Znowu jestem nie - do - pary*.

* to tylko tak w przenośni

ocencie, jeśli chcecie.

dryf

Ocenimy jak Ty będziesz chcieć
a nie jak my będziemy chcieli

ocena kogoś to delikatna rzecz
zaraz tak po niedzieli

.

aliena25

Chciałam napisać wiersz,lecz akapity pogubiłam.Ktory to klawisz wcisnąć mam,czy ktoś podpowie to? A na pulpicie znaczeń sto,i które jest właściwe?

djangelion

Prorok

Zwykły, ciepły dzień,
Drzewa nie szumią,
Kwiaty kolorowe pachnął,
Woda morska faluje,
Ludzie żyją, jak dawniej.

I wydawać by się mogło,
Że taki ład jest rzadkością,
Lecz świat zawsze może być idealny,
Chociaż każda kolejna chwila,
Oddala go od tego.

Nagle słoneczne niebo zachmurza się,
Nadchodzi chmura burzowa,
Przyroda traci harmonię,
Wszyscy chronią się gdzie mogą,
Korzystając z ciszy przed burzą.

Nastał mrok…
Cisza…
Nic się nie rusza…
Spokój…
Ciemność…

W pewnej chwili piorun odezwał się,
A za nim sześć kolejnych,
Wiatr mocno zawiał,
Spadł mocny deszcz,
Burza.

A to co to?
Już cisza?
Niemożliwe!
Przecież dopiero było tak brzydko!
Co się dzieje?!

Niebo rozpromieniło się,
Złoty kolor zaślepiał wszystko,
Biała chmura osuwała się na ziemię,
Przyroda całkiem zdziwniała,
Czy to koniec świata?!

Jakaś postać się pojawiła,
A za nią kolejna.
To lew, orzeł, wół i anioł,
Nad nimi Bóg unosi się,
Z całym triumfem nieba.

Nagle wszystko oniemiało,
Słychać tylko niebiosa,
Groźne zwierzęta milknął,
Aniołowie głoszą chwałę Pana,
Który zbawi świat.

Strach ludzi łączył się z radością,
Mogli zobaczyć Boga, świętych,
Nikt nadal nie wie po co to wszystko,
Każdy zmierza w stronę światła,
Nie tylko przez ciekawość.

Cała ziemia się rozpromieniła,
Wielka łuna zasłoniła postacie,
Z nieba, znów mrok,
Cała radość przemieniła się w zgrozę,
Gdy czterej jeźdźcy nadciągnęli.

Nic nie oszczędzali…
A było tak pięknie…
Bóg przybył z sądem ostatecznym…
Nikt nie ma już wątpliwości,
Że to koniec świata ziemskiego.

djangelion

Karzeł

Życie jest takie,
Jakie otrzymano od Boga,
Nikt nie może tego zmienić,
On decyduje o tobie.

Jedni się ciągle bawią,
Inni tylko płaczą.
Pytasz, dlaczego tak jest?
Nie jestem Bogiem,
Więc nie odpowiem.

Kalectwo to jedna z najgorszych,
Chorób, może dotknąć każdego.
Być karłem nikt nie chce,
A jednak są tacy wśród nas.
Niestety nie można im pomóc,
Cierpią tak niewinnie.

Wielu ludzi myśli,
Że to takie duże dzieci,
A to przecież są dorośli!
Twoje współczucie tutaj na nic,
Lecz modlitwa się przyda każdemu,
Kto ma świadomość zbawienia.

Mały wzrost, wielki umysł,
Małe ubranko, wielka kreatywność,
Mała rączka, złota ręka,
Tak niewiele potrzebuje,
A jest tak wielki.

Nie wolno się śmiać z kalectwa,
Bo ty lub twoje dzieci też mogą,
Tacy być, nie warto się śmiać,
Bo każdy karzeł to wielki człowiek.

13_apostoł

Przypowieść o przewrotnych robotnikach cz. 13

Siaj razu pewnego dostojny siewca ziarno w swym ogrodzie
Jedne rzucił na skały, inne w glebie żyznej rosły w swej swobodzie
Zarządca cierpliwie czekał na zbiór upragnionych plonów
Jednak nagle, spadła na ogród szarańcza i doprowadziła część roślin do zgonów
Pan więc to widząc, szybko robotników wiernych powołał
By ten zabieg choć część zbiorów od zguby uchował
Powierzył więc ogród w dzierżawie swym poddanym sługom
I z czasem wyruszył w podróż bardzo długą
Jednak pokładał nadzieję w swym ludzie wybranym
I wierzył głęboko, że nie zostanie przez nich oszukanym
Dał więc robotnikom klucze do swej posiadłości i ogrodu bram
Z przykazaniem, by pilnowali go uważniej niż na pustyni wody dzban
Jednak, gdy powrócił, by plon swój odebrać upragniony
Zastał swój ogród zamknięty od środka i przez szarańczę doszczętnie zniszczony
Począł więc się zastanawiać: cóż poszło nie tak?
I okazało się, że do ogrodu przez główną bramę wleciał ognisty ptak
I słudzy choć wierni, nie dopełnili swoich powinności wobec pana swego
Upili się winem, śpiewali i hulali na koszt zarządcy dobrego
Począł więc ich Pan pytać o rekompensatę za wyrządzone szkody
Jednak zamiast zapłaty Ci wrzucili go do głębokiej wody
Z kamieniem u nogi, by skonał w męczarniach jak pewien kaznadzieja
I poczęli sprzedawać ziemię na oczach umierającego dobrodzieja
Nie przypuszczali jednak, że ogrodnik miał pojemne płuca
Nabrał powietrza na lat dwa tysiące, czekając, aż go Bóg wysłucha
Począł więc modlić się gorliwie, szczerze i bez końca
Wiedząc, że wkrótce znów poczuje upragnione ciepło słońca
Bóg jedyny w końcu go wysłuchał i dał mu narzędzia do walki ze zdrajcami
Dał talentów sporo, złoty miecz i zbroję obleczoną jeża kolcami
Jednak mimo iż uzbrojony, groźny i niebezpieczny, dał sługom ostatnią szanse na pojednanie
Bo mimo iż pałał rządzą zemsty, wiedział co to wybaczanie
Bezskuteczne były to działania, gdy lud obłudnie szydził z jego rzekomej mocy
Począł więc ogrodnik, stopniowo, sprowadzać swoją rodzinę do pomocy
By przekonać o swej racji robotników rozum zepsuty
Bezskutecznie...Ich serca były zatwardziałe jak szkło hartowane z Huty
Podjął więc decyzje o odbiciu siłą ogrodu i nie braniu w niewolę jeńców żadnych
Wytraceniu pozostałych złych plonów, robotników i robotników księżniczek ładnych
Lud odwrócony, do końca, nie wierzył w prawdziwość wypowiadanych przez ogrodnika słów
Jakże wielkie będzie ich zaskoczenie, gdy pewnego ranka obudzi ich krzyk konających w otchłani głów.

A.D.23:55.

Jahwe ŚWIATŁEM i zbawieniem moim:
Kogóż mam się lękać?
Jahwe obroną mojego życia:
Przed kim mam się trwożyć
Gdy na mnie nastają złośliwi,
By zjeść moje ciało,
Wrogowie moi i nieprzyjaciele
Chwieją się i padają.
Chociażby stanął naprzeciw mnie obóz,
Moje serce bać się nie będzie;
Choćby wybuchła przeciw mnie wojna,
Nawet wtedy będę pełna ufności.

Wiersz z książki: "Wytrych do życia potrzebny od zaraz"
Autor: Agnieszka Miszczak (A.M.)

Jeszua333

Gdy oniemiały wzrok z mroku na świat spoglądał
Zobaczył wojenkę małą między czerwoną a czarną mrówką
Postanowił zapomniany bohater świat zawojować
Przełamał sto pieczeńci piekielnych
i wynajął zza upadłych bagien legionów sto
Wysłał na nierówną walkę z zakonem światła
Zwołał zebranych legionów żniwa
Następnie w piekle wydał weselę ze żniw miliona
Poślubił Maarthę córkę Anioła Michała
I nastał pokój wieńczący pojednaniem
Z ich córek i synów powstali ludzie na żniw planecie.
Na której piekielne legiony Słońcem
A wodami Aniołowie.

A.D.23:55.

Prawdziwy bohater nie chce zawojowywać całego świata Smile

Prawdziwy bohater jako jedyny leży żywy pod ciałami swoich kolegów na froncie wojennym, gdy w tym czasie wojsko nieprzyjaciela sprawdza, czy wszyscy są martwi, a później wraca przez lasy bolszewickie przez szmat czasu do domu zdając się na wschody i zachody słońca, śpiąc na drzewach, jedząc liście i robaki, a po powrocie opowiada całej wiosce o wojnie, kolegach i o tym jak przeżył, to jest bohaterstwo.

Prawdziwy bohater nie chce zawojowywać całego świata Smile

Prawdziwy bohater wykłada swoje zakupy na lade w sklepie spożywczym, gdy w tym czasie mała dziewczynka stoi za nim w kolejce i prosi się swojej mamusi by kupiła jej kilka ciastek na wage, które widzi przed sobą, a mama ma tylko na to co sama zamierza kupić, prawdziwy bohater niedużą resztę, która zostaje mu w ręce przeznacza na ciasteczka dla tego dziecka, to jest bohaterstwo w dzisiejszych czasach, bezinteresowna pomoc, jak rzadko spotykana.

Jeszua333

ale czy świat nie jest taki, jakim go sobie wyobrażamy?

cykada

świat

świat jest wyobrażeniem twoim
myślą twą nie i pojednaną

marzeniem niespełnionym
pajęczyną z lęków i odwagi wielkiej szmat

pewnością nadzieją i zwykłą pomyłką
stabilny piękny

i jak myśl co runąć może za chwilę

niczym pieczołowicie budowany
domek z kart

.

Jeszua333 · Wysłany: Nie 22:03, 11 Mar 2012 Temat postu:

Od niepamiętnych czasów uwięziony w mroku oniemiałych dusz
Mający się dopełnić sen o nie-upadłej Arhadieli
Lecz nikim jest człowiek co postradał zmysłów sto
Nad przepaścią uwikniony wzrok wędrowca
Pozdrawia dźwięków sto
Oniemiały duszą swą
Kiedy nadejdzie ta noc?
Lecz nie lęka się legionów dusz upadłych
Anioł co drzewem stoi za nim od nie pamiętnych czasów